Μια Δήμητρα που υπερέβη την Κύπρο
Όταν με κάλεσε η Δήμητρα Κόκκινου να δω την καινούργια της έκθεση με τις νέες δημιουργίες της, ήξερα πως ό,τι και να περίμενα να δω θα ήταν λίγο απέναντι σ’ αυτό που θα αντίκριζα.
Τα λόγια μας δεν πρέπει να τα μασάμε! Η Δήμητρα Κόκκινου δημιουργεί έργα τα οποία “κακώς” εμφανίζονται κι εκτίθενται στην Κύπρο. Η Κύπρος είναι πολύ μικρή για άτομα όπως η Δήμητρα Κόκκινου.
Πρέπει να εξηγηθώ. Αν όλα αυτά που με άφησαν άφωνο πριν λίγες μέρες παρουσιάζονταν σε μια μεγαλούπολη της Δύσης, τα διψασμένα για “υλικό” ΜΜΕ θα έπαιρναν αμέτρητα πλάνα από αυτά τα έργα και η δημοσιότητα θα ήταν παγκόσμιας εμβέλειας.
Θα γινόταν λόγος για απίστευτες δημιουργίες και εμπνεύσεις. Για μοναδικές κατασκευές που χρωματίζουν αισιόδοξα την πνευματική δημιουργία του ανθρώπου μέσα στη σύγχρονη αναπαραγωγή της ευτέλειας και της ασχήμιας.
Θα παίρναμε κι εμείς στη μικρή βραχονησίδα μας αυτά τα πλάνα και θα φουσκώναμε τους τίτλους των ρεπορτάζ μας για να τραβήξουμε το ενδιαφέρον του μισοκοιμισμένου πολίτη.
Η λεπτότητα
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Δήμητρα Κόκκινου με εκπλήττει. Οι δημιουργίες της έχουν να κάνουν με μια έννοια αγνοούμενη στις μέρες μας. Όχι όμως για τη Δήμητρα, που η λεπτότητα διαπνέει και το έργο όπως και τον χαρακτήρα της. Η λεπτότητα είναι η εξορισμένη ευαισθησία μας την οποία όμως η Δήμητρα δεν έχασε ποτέ.
Αρκεί να πλησιάσεις κοντά στα θαυμαστά δημιουργήματά της για να αντιληφθείς πόση υπομονή χρειάζεται για να διατηρηθεί αυτή η λεπτότητα υγιής και ολοζώντανη.
Σε αρκετά έργα ούτε και με μεγεθυντικό φακό δεν μπορείς να εστιάσεις πού και πώς αυτή η γυναίκα έβαλε όλη την τέχνη της για να συνδέσει κατασκευές που μόνο και να τις κοιτάζεις σε αφήνουν απορημένο και άναυδο.
4 Dimensions
Η έκθεση φέρει τον πιο πάνω τίτλο και μου έδωσε την ευκαιρία να… πειράξω τη Δήμητρα. «Ποια είναι η 4η διάσταση;» είπα κάνοντας τον έξυπνο. Με κοίταξε με ελαφρό μειδίαμα γνωρίζοντας τη μανία μου με τον χρόνο. “Είναι και αυτός”, μου απάντησε αρχίζοντας να μου περιγράφει ένα ένα τα έργα της.
Με ακρίβεια χειρουργού ανοικτής καρδιάς, η Δήμητρα πήρε παλιά χαλασμένα βιβλία και με νυστέρι έκοψε, σχεδίασε, ένωσε αλλά κυρίως φαντάστηκε ιδέες που την ώθησαν να τις υλοποιήσει όπως κάθε γνήσιος δημιουργός αφήνεται στην ιδέα του να τον οδηγήσει.
Υπάρχουν έργα, σχεδόν όλα(!), τα οποία αδικούνται από τη φωτογραφία και την εικόνα. Θα πρέπει να πάτε εκεί και να πλησιάσετε όσο πιο κοντά γίνεται για να υποψιαστείτε και μόνο την υψηλή τέχνη της Δήμητρας. Καμιά ένωση δεν διακρίνεται! Τα άλογα, κατασκευασμένα από μικρές λωρίδες χαρτιού, είναι έτοιμα να τρέξουν έξω από τις τρεις διαστάσεις όπου είναι “εγκλωβισμένα” και να αφεθούν στην τέταρτη διάσταση που προκαλεί πάντα το μειδίαμα της Δήμητρας.
Δεν… γίνεται!
Πλησίαζα τόσο που η μύτη μου ακουμπούσε στο προστατευτικό γυαλί. Σε ένα έργο το οποίο πρέπει να έχει αμέτρητες σχισμές έχει άλλες τόσες αμέτρητες εμφυτεύσεις χάρτινων φύλλων. Συμμετρία απόλυτη σχεδόν εκκεντρική που ακόμα και να την υπολογίσεις σε ζαλίζει. Τα… αμέτρητα φακελάκια του τσαγιού συνδεδεμένα μαστορικά προκαλούν δέος.
Δέος και νομίζω είναι η στιγμή να υποκλιθώ. Πόση υπομονή χρειάζεται για ένα μόνο έργο! Και πόση άλλη για όλα αυτά που βρίσκονται δεξιά και αριστερά που διαδηλώνουν πως ναι: Η υπομονή δεν έχει όρια! Αυτό μου βασάνιζε τον νου καθώς δοκίμαζα να υποψιαστώ την υπομονή της Δήμητρας όταν κατασκεύαζε το χαρτόσπιτο πάνω στα χαρτόδεντρα!
Πέντε χρόνια…
«Η υπομονή είναι το θεμέλιο της σοφίας» έλεγε ο Πλάτων στα έργα του πριν χιλιάδες χρόνια και νά που η υπομονή έχει ονοματεπώνυμο. Δήμητρα Κόκκινου. Ένα άτομο με αποθέματα υπομονής που δεν μπορώ να υπολογίσω. Ένα άτομο αφοσιωμένο στη δημιουργία των ιδεών του με απαράμιλλη λεπτότητα.
Καθώς μου μιλούσε με χαμηλή φωνή δεν μου έμενε καμιά αμφιβολία. Η υπομονή που χρειάζεται για να φτιάξεις αυτά τα δημιουργήματα πηγάζει από μέσα της. Ένας άνθρωπος ισορροπημένος και απαραίτητα συγκροτημένος. Το να χειρίζεσαι χειρουργικό νυστέρι σαν να είναι πέννα σε βαφτίζει απαραίτητα ξεχωριστό άνθρωπο, που μέσα στην αφόρητη μετριότητα της κυπριακής καθημερινότητας σε ανεβάζει και σε φτερουγίζει μακριά της. Τα πέντε χρόνια που αφιέρωσε η Δήμητρα στις απίστευτες δημιουργίες της της δίνουν ως “ανταμοιβή” αυτό το φτερούγισμα πάνω από μικρούς ανθρώπους με τις μικρότητές τους.