Γιατί τα βότσαλα; Μια συχνή ερώτηση που μου έκαναν όσοι/-ες φίλοι/-ες έβλεπαν την πορεία εξέλιξης της παρούσας δουλειάς. Κι εγώ να θυμάμαι τις στιγμές που από παιδί έτρεφα έναν θαυμασμό για αυτά τα μικρά και ασήμαντα για πολλούς/-ές αντικείμενα. Έβλεπα σε αυτά έργα τέχνης της φύσης, σε μια τόσο μικρή κλίμακα, σχεδόν στοιχειακή. Αναλογιζόμουν την επίδραση σε αυτά των στοιχείων της φύσης, που τους χάριζαν την τελική(;) τους μορφή και τη μοναδικότητά τους. Το πλαίσιο, οι συνθήκες καθόριζαν την ταυτότητά τους. Όπως συμβαίνει και με εμάς τους/τις ίδιους/-ες.

Η συγκεκριμένη σειρά δημιουργήθηκε κατά την παράδοξη περίοδο 2020 – 2021, η οποία, όπως συνέβη και σε πολλούς/-ές άλλους/-ες φαντάζομαι, δημιούργησε συνθήκες αναστοχασμού και επέτρεψε την επαναξιολόγηση και επανεκτίμηση των «απλών» πραγμάτων. Ο δικός μου συλλογισμός με οδήγησε σε
αυτά τα οικεία αντικείμενα που μου πρόσφεραν μια διέξοδο από τις επιβεβλημένες συνθήκες, από το πρωτόγνωρο καινούριο πλαίσιο. Αποτέλεσαν το θέμα αυτού
του project, το οποίο μου πρόσφερε ένα σημείο σταθερότητας σε μια περίοδο ρευστότητας.

Ο ρόλος του πλαισίου, του αρνητικού χώρου, του φόντου, υπήρξε καθοριστικός στη δημιουργία αυτής της σειράς. Άλλοτε ήταν αυτό που καθόριζε το θέμα, άλλοτε παρέμβαινε καταλυτικά σε αυτό και άλλοτε το τοποθετούσε σε μια «άβολη» θέση, μη κεντρική. Και αυτό γιατί το πλαίσιο, σε τελευταία ανάλυση, δεν είναι ατομικό, παρά τις επιδράσεις που μπορεί να έχει σε ατομικό επίπεδο. Στη σειρά αυτή είχα τη δυνατότητα να πειραματιστώ με υλικά και τεχνικές. Ήταν μια διαδικασία ανακάλυψης, επιστέγασμα της οποίας αποτελεί η παρούσα έκθεση, η οποία με τη σειρά της μου επιτρέπει να επανασυστηθώ με νέα ιδιότητα.

Στο σημείο αυτό οφείλω να ευχαριστήσω τα πρόσωπα που συνέβαλαν στην πραγματοποίηση της έκθεσης. Αρχικά, ευχαριστώ ολόψυχα τη Δασκάλα μου, Ρέα Αφαντίτου, που υπήρξε στη ζωή μου ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες του πλαισίου που διαμόρφωσαν τη ματιά μου, την αισθητική μου, το είναι μου. Θερμές ευχαριστίες στο Μίκη Αναστασιάδη, που είδε κάτι αξιόλογο στη δουλειά μου και μου πρόσφερε την ευκαιρία να την εκθέσω στον υπέροχο χώρο του. Ευχαριστίες απευθύνω και στον κ. Γεώργιο Μιχαήλ για τις ξυλουργικές εργασίες και για την κυριολεκτική πλαισίωση των έργων. Τέλος, ευχαριστώ τους δικούς μου ανθρώπους που είτε μου πρόσφεραν διαχρονικά τις ευκαιρίες να ασχοληθώ με την τέχνη είτε με ενθάρρυναν να προχωρήσω σε αυτό το βήμα.

Ανδρέας Χατζηαθανασίου

«Τιμή σε όλα τα ασήμαντα – σημαντικότατα για τον κάθε ένα ξεχωριστά που τα φυλάει στην καρδιά του για τον λόγο που αυτός ξέρει.»

Οδ. Ελύτης (1995), Ο κήπος με τις αυταπάτες